Bij Susan en René kwamen wij als bruidsfotograaf, bij hun thuis in Dussen, meteen in de gezelligheid terecht. Susan kreeg haar laatste fixatie in haar haar gespoten in de woonkamer die gevuld was met kwebbelende vrouwen die enorm zin hadden in de dag. René moet deze vrouwelijke uitingen van enthousiasme ook gehoord hebben op de slaapkamer waar hij al helemaal strak in het pak klaar was voor de ontmoeting.
Susan moest echter nog haar jurk aan en er werd weer de vraag gesteld om welk been de kousenband moet. Het is een vraag die ik eigenlijk elke keer hoor (Michael heeft dat bij corsages ;-) en waarbij ik altijd rechts heb gezegd. Maar nu hoorde ik oma opeens links zeggen. Oma's spreek ik niet graag tegen en dat is de reden dat ze mij heel erg aan het twijfelen heeft gebracht. Thuis vul ik de vraag in bij Google en kom op een site die mij verteld dat oma gelijk heeft! Tenminste, als je standbeen rechts is wat al vaak het geval zal zijn. Maar wat is je standbeen? Je standbeen is je been waar je het stevigst op staat, want je kousenband moet je wel sierlijk kunnen showen door je voet lichtjes van de grond te tillen.
Maar goed, de ontmoeting vol liefde, trots, bewondering en 'houden van' vond plaats in de achtertuin met aan haar rechterbeen waarschijnlijk de kousenband. Na deze fijne ontmoeting zijn we naar Kasteel Dussen gereden waar we een leuke reportage hebben gehad. Omdat Susan en René ook wat met Heusden hebben zijn we naar dit prachtige dorpje gereden. Het is een dorpje vol mooie muurtjes, prachtig bruggetje en molens.
Voor de ceremonie reden wij weer naar het kasteel in Dussen waar de gasten al gearriveerd waren en het bruidspaar ontvingen. De ceremonie werd gedaan door hun zakelijke buurman. Hij kende een paar eigenschappen van het paar en dat wordt natuurlijk tegen je gewerkt op een moment als deze ;-) Susan en René hebben samen dicht tegen elkaar, hand in hand, genoten van de woorden. Na deze woorden, flink wat kussen verder en de ringen om de vingers liepen ze als man en vrouw de zaal uit. Felicitaties werden op het binnenplein ontvangen en er werd geproost. De fijne dag was nog lang niet voorbij en zo reden wij naar Wijk en Aalburg voor de kerkdienst in een lief protestants kerkje. Het was een dienst waarbij het protestante en katholieke geloof samen kwamen.
Terug op het kasteel werd er geborreld, aan prachtige lange tafels gegeten op de binnenplaats en vond de openingsdans met René mooiste moves plaats in de kelder. Wat een fijne dag met hartelijke mensen! Zit ik alleen nog met het standbeen van Susan, ik hoop dat ze wel stabiel kon staan toen ze haar kousenband 's-avonds aan René showde ;-)
Susan en René, wij wensen jullie veel plezier en liefde samen toe en dat Heusden een fijne haven mag blijven voor jullie!
